|
|
wyprawa rowerowa nordcap'98
Nie ma problemu.W zasadzie w caej Skandynawii mona si rozbija na terenie niczyim 500 metrw za miastem 50 metrw od drogi. Oczywicie nikt tego nie liczy, wic w sumie rozbija mona si wszdzie. Raz spalimy sobie na parkingu przy drodze, gdzie byo napisane, e prosz o "no camping" (prosz nia zakazuj), rano przyjechaa policja (jedna z dwch jakie spotkalimy) skorzysta z toalety i wcale si nami nie zainteresowaa. Te parkingi to jest bardzo fajna sprawa, bo zwykle jest tam ogrzewana ubikacja z ciep wod i stoliki do jedzenia. Po pewnym czasie tak si rozbestwilimy, e nie chcielimy je bez stolikw. Problemy ze znalezieniem "ziemi niczyjej" mog wystpi w okolicach Trondheim i innych duych miast, gdzie okolica jest do rolnicza. Jedank Norwegowie nie maj nic przeciwko rozbiciu si, chocia zwykle na tym ich gocinno si koczy. Tylko raz zostalimy zaproszeni na herbat. Jest to wic nard uprzejmy, ale mao ciekawy, podchodzcy z pewnym dystansem. W Finlandii ani razu nie pytalimy o nocleg, zawsze co si znajdowao, raz wprawdzie byo to w prywatnym lesie i nakry nas jaki czowiek, ale nie wydawa si zdenerwowany. Pewne obawy mielimy przed wjazdem do Republik Batyckich. Szybko jednak okazao si, e s to normalne kraje, a ludzie s zanacznie bardziej otwarci i ciekawi ni Skandynawowie. Spalimy sobie w lesie w Estonii, na play nad Batykiem na otwie i gocinnie na polu na Litwie. Nic strasznego. [ | | | | | | | | ]
| ||||||||||||||||||
Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i publikowanie tylko na zasadach określionych przez redakcję Koła Roweru >>zobacz. strona główna | index | |||||||||||||||||||
