Rower mknie bez szmeru, bez gestu, czyste przemieszczanie się, prawie bez ruchu w samym sercu ruchu. To się nie koñczy, nigdy, zjeżdżam tak bez koñca, w wieczność w wiek wieków. Bywa, że udaje się umknąć czasowi. Tylko na chwilę, jeśli można tak powiedzieć. Z boku czasu, to kwestia kilku sekund lub kilku minut, tylko chwila. Ale poza-czas, to wynika z definicji, nie da się niczym zmierzyć. Jest pozbawiony trwania. Oto jak ludzie dostają się do wieczności. Nie poprzez wieczne trwanie, ale dzięki temu, że czasem zdarza im się wyjechać z czasu na rowerze.
Roger-Pol Droit „51 zabaw (z) rzeczami”
